"Skupiona wyrazista, twarz, którą rozświetlały pogodne oczy, spoza mocnej oprawy okularów, wysoka pochylona postać – takim widywaliśmy przez lata Eugeniusza Szwankowskiego, historyka swego miasta i historyka teatru, na zebraniach i odczytach, na wystawach i pokazach, na widowni, gdzie, jak żartobliwie mawiał, "najbardziej lubił moment przed podniesieniem kurtyny", na konferencjach i sesjach, gdzie często zabierał głos ujawniając złoża solidnej, uzbieranej latami erudycji. Należał do zamiłowanych varsavianistów: był ich filarem. Jego sylwetkę można by określić jako reprezentanta inteligencji warszawskiej, otwartej na przejawy kultury umysłowej i artystycznej, chłonnej na nowe, przywiązanej do tradycji narodowej i stołecznej. Był reprezentantem tradycji świadomej, pogłębionej uprawą naukową"